Ἀνθολόγηση: †Μητροπολίτης Τρίκκης καί Σταγῶν Διονύσιος
Μετάφραση – Σχόλια – Ἐκδοτική ἐπιμέλεια: Ἱ. Μ. Παντοκράτορος Κερκύρας
Θέματα: α΄. Ἀσκητικοί ἱδρῶτες (Ἄσκηση-βία, Κακοπάθεια, Ἐγκράτεια, Νηστεία, Ἀγρυπνία, Κανόνας τοῦ μοναχοῦ, Ὑπομονή πόνων καί θλίψεων).
β΄. Μόνωση καί κοινωνικότης (Ξενιτεία-Ἀποταγή, Παραμονή στό κελλί, Ἄβατον, Συντυχίες, Σχέσεις πρός οἰκείους, Ἔξοδοι-ἀποδημίες, Ἱεραποστολή, Ἡσυχία).
Ἀπόσπασμα ἀπό τό κεφ.: «Μόνωση καί κοινωνικότης», ἑνότ.: Παραμονή στὸ κελλί, (Σχόλια), σσ. 624-625.
Στὸν 28ο ὕμνο του ὁ ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος ἐκφράζει πρὸς ὅσους τὸν ἀποσποῦν ἀπὸ τὴ θεωρία τοῦ κάλλους τοῦ Κυρίου του τὸν καημὸ τοῦ ἀπόλυτου συνεῖναι μαζί Του. Ἡ ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐπιθυμία νὰ Τὸν δεῖ καὶ νὰ Τὸν ἀγγίξει ἔχουν μιὰ τέτοια ἔνταση, ποὺ ὁ θάνατος δὲν τοῦ εἶναι φόβος. Εἶναι μονάχα μία ἀκραίας ἔντασης ἐμπειρία κατενώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ Πλάστη του καὶ δὲ θὰ διέκοπτε τὴν κοινωνία μαζί Του. Ἐξάλλου, αὐτὸς ποὺ βλέπει τὸν ὄντως ὄντα φῶς καὶ παντὸς φωτὸς κτίστην δὲ θέλει νὰ βλέπει πιὰ τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου. Τοῦ εἶναι, λοιπόν, ἀδιανόητο, Αὐτὸν καταλιπών, νὰ βγαίνει ἀπὸ τὸ κελλί του (Συμεὼν ὁ Ν. Θεολόγος).
Ἂν ἡ γλυκύτητα τῆς συνάντησης μὲ τὸν Κύριο ὁδηγεῖ ὣς τὴν ἀδιαφορία γιὰ τὴ συντήρηση τοῦ σώματος ἢ τὴν ἐπιβίωση καὶ ἂν κάνει ἔκκληση στοὺς ἄλλους ὁ ἀσκητὴς νὰ σεβαστοῦν τὴ μόνωσή του, τὸ γεγονὸς ὅτι τοὺς ἀποφεύγει δὲν ἀποτελεῖ βέβαια μισανθρωπία, σκληρότητα ἢ καταφρόνηση (Θεόδωρος ὁ τῆς Φέρμης). Λέει ἕνας σύγχρονος φιλοκαλικὸς πατέρας: «Ὅλα γύρω μου εἶναι εὐλογημένα, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν εἶμαι γι’ αὐτά, εἶμαι γιὰ παραπέρα. Δὲν εἶμαι οὔτε γι’ αὐτὰ οὔτε γιὰ κάτι ἄλλο, εἶμαι γιὰ κάποιον Ἄλλον. Καὶ χάριν Αὐτοῦ τοῦ Ποθουμένου, καίτοι ἀκόμη Ἀγνώστου, θέλω καὶ ὅλα τὰ γύρω μου νὰ τὰ συνεπάρω κι αὐτὰ μαζί μου. Εἶναι μιὰ ἄλλη γεύση, εἶναι μικρή, ἀλλὰ ἀληθινὴ πείρα κοινωνίας τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ Θεό. Καὶ δὲν εἶναι ἔπαρση ἀλλὰ βίωμα ἐν μετανοίᾳ, ταπεινώσει καὶ χαρμολύπῃ» (Ἀθανάσιος Γιέβτιτς). Ὁ ἴδιος θὰ προσθέσει: «Ὅ,τι ζεῖ ὁ ἄνθρωπος εἰλικρινά, δὲν τὸ ζεῖ ἀτομικά, τὸ μοιράζεται».
|
