Σεπ 11, 2014

ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΖΩΗ

Κορυφαία εἶναι ἡ ἄσκηση τῆς προσευχῆς ἡ ὁποία καταργεῖ βαθμιαῖα τή νέκρα πού προξένησαν μέσα μας τά πάθη ἀποκαθιστώντας τήν πνοή τοῦ Θεοῦ στό πρόσωπο τοῦ Ἀδάμ. Λειτουργική στίς ἀκολουθίες καί ἁπλή ἐσωτερική κραυγή ἐλέους ἤ δοξολογίας στή διάρκεια τοῦ ἡμερήσιου κόπου καί τῶν συναναστροφῶν, φτάνει στήν καθαρή της ἐνέργεια στίς «ἥσυχες» ὧρες τοῦ κελλιοῦ, ἐνισχυμένη ἀπό τή μελέτη τῆς Γραφῆς καί τῶν Πατέρων καί ἀπό τήν ἔσω «ἐργασία», τόν αὐτοέλεγχο καί τήν αὐτογνωσία, τή μνήμη τοῦ Θεοῦ, τή μνήμη τοῦ θανάτου καί τή μνήμη τοῦ σκοποῦ γιά τόν ὁποῖο ἐξῆλθε ἡ μοναχή ἀπό τόν κόσμο.

Ὅσο περισσότερο ἀγαπᾶ κανείς τό Θεό, τόσο πιό ἔντονα κρατᾶ τή μνήμη Του καί ἄν ἡ ἀγάπη καταφλέγει τήν καρδιά τῶν μοναχῶν, ὅλα μέσα τους γίνονται φλογερή προσευχή μέρα καί νύχτα. Προσευχή στή διακονία, στό κελλί, στίς ἀκολουθίες στό Ναό ὑπέρ ἑαυτῶν καί ὑπέρ ὅλου τοῦ κόσμου.

Ἡ Μονή κατά τό δυνατόν ἀκολουθεῖ Ἁγιορείτικο Τυπικό στίς ἀκολουθίες.

Θεοτοκάριον, Τρίτη, δ΄ ἦχος.

Καταβασίες Κυριακῆς πρό τῶν Χριστουγέννων.